FUNDACIÓN PATAGONISTA

Fundación Patagonista 2018                           fundapata@yahoo.fr

Agenda 1

Agenda 2

Buenos Aires

Terschelling-Ukkel

Sjoemelage

PatagoniArt

Ukulogisch Museum

Het Patagonisch Liedboek

Boeken

De Gazet van Patagonië 1

De Gazet van Patagonië 2

Schijndel

Home 2

Die Opera

Ik weet het wel, Patagonië ligt overal. Of tenminste, men kan het met een beetje fantasie in elk doodgewoon mensenhoofd meenemen naar welke plek dan ook.

Toch past hier een formele waarschuwing. Men neemt Patagonië niet ijdel ter hand. Deze verhalen uit de Encyclopedia Patagonica kunnen ongeneeslijke obsessies veroorzaken. Eerst was er slechts één handgeschreven exemplaar, verspreid over diverse cahiertjes, schriften en mappen. Eerlijk is eerlijk: het was een respectabel puinhoopje. Voor het radioprogramma ‘Het Einde van de Wereld’ (een reis in tijd en ruimte, van Ushuaia tot Erps-Kwerps, van Altamira tot heden, zo iets ongeveer) heb ik me jaren uit de naad gewerkt om de stukken en brokken te lijmen. Het ziet er niet naar uit dat daar heel binnenkort een einde aan komt.

Eerst ging dat alfabetisch: Aardbevingen, Amis Persévérants (les), Araucanië, Beauvoir (Pater Marie José, en niet die andere), Bridges (Lucas, Thomas en nog een hele stamboom), Butch Cassidy, Chubut, Cnipolegus Hudsoni en zo verder tot aan de Z van de Zoological Society en Zweig (Stefan). Denk nu vooral niet dat ik de moeilijke letters met opzet achterwege laat. Bij de Q staat o.m. Quilapàn en Quilmes, bij de x moest de Xenofobie ter sprake komen en bij de Y prijken hoog op het lijstje Yahgan en Yamani.

Ik ben van de alfabetisering afgestapt omdat het een keurslijf werd dat vreemd is aan de patagonistiek. Wie een verklaring wil voor dit begrip, wordt veroordeeld tot levenslang lezen van/luisteren naar sportrubrieken allerhande. Daar staan de zekerheden van het leven keurig op een rij. Winnen of verliezen hoort er bij ons niet bij, records en honderdsten van seconden zijn hier volkomen irrelevant.

Goede raad is goud waard. Als u deze boeken nu echt wil lezen, doe het dan ‘s avonds met een goed glas wijn binnen handbereik. Het helpt. Op lange lappen Patagonië moet men zo’n beetje voorbereid zijn. Je weet maar nooit waar je echt terecht komt.

Dirk Van Esbroeck werd geboren op 1 juni 1946 en stierf op 23 mei 2007, een week voor hij 61 zou worden.

‘Drie jaar lang zat Dirk bijna dagelijks mee aan mijn schrijftafel’ vertelt auteur Dree Peremans.

‘Ik ken zijn oude agenda’s onderhand beter dan de mijne van vandaag. Stapels foto’s leerden mij veel over zijn gelukkige jeugd in Argentinië, de brieven en knipsels allerhande heb ik- hopelijk- correct in mekaar gepuzzeld’

Dree Peremans was tot 2001 producer bij Radio 1 en bleef ook daarna betrokken bij de

( Vlaamse ) folk. Hij publiceerde bij EPO Naar de bronnen van de folk (2006).

Eerder publiceerde hij: Sprookjes van het einde van de wereld, De vrouw die winden liet en, als voorzitter voor het leven van de Fundación Patagonista, de driedelige

Encyclopedía Patagonica.

Bij het boek ook een cd met zeldzaam en onuitgegeven werk van Dirk Van Esbroeck.

www.epo.be

Dirk Van Esbroeck-Reiziger, van Dree Peremans is te koop bij de uitgeverij EPO

‘Garand’ ligt in het onooglijke dorp Monbalen en heeft een waanzinnig uitzicht over de vallei die zich uitstrekt tot in Hautefage-la-Tour. De vijgenbomen schieten er als onkruid uit de grond, de stilte is er oorverdovend en de buren komen recht uit de middeleeuwen. Pierre en René wonen sinds mensenheugenis in hun langzaam verkrottende boerderij. Ongehuwd en onbemind zijn ze mekaars stut en toeverlaat.  Hun nieuwe Belgische buren worden overstelpt met sla en tomaten, commentaar en kritiek. Twintig jaar geleden was het departement Lot et Garonne nog niet ontdekt door Britten of Belgen en buitenlanders. Ze waren nog bezienswaardigheden die geholpen moesten worden in de moeilijke omgang met moeder natuur en haar grillen.  Pierre en René waren prachtexemplaren van de langzaam uitstervende Franse plattelander.  Een beetje wereldvreemd, zelfbedruipend van pompwater tot wijnazijn, 309 koppig vasthoudend aan verouderde principes en even behulpzaam en vriendelijk als achterdochtig en wantrouwig. Van hun boerderij gebruiken ze alleen de keuken.  Daar wonen ze, slapen ze, drinken ze hun eigen wijntje – dat door buitenstaanders alleen met enig karakter en het nodige zelfmisprijzen kan worden gedronken – kijken ze naar de vreemde wereld op hun tv, leven ze als god in Frankrijk. La France profonde, quoi!

Het worden Dirk zijn maatjes. Als ze problemen hebben, steekt hij een handje toe. De mensheid mag niet weten dat een van de twee met een glas te veel op zijn rijbewijs is kwijtgeraakt, maar ze moeten op zaterdagochtend wel op de markt van Agen hun waren slijten. En dus rijdt Dirk met zijn grote Volkswagen Multivan naar de marktplaats. Voor dag en dauw en hij mag ze pas weer afhalen als de markt goed en wel is afgelopen. Ze gaan zich niet belachelijk maken met hun Belgische chauffeur!  Als een van hun koeien in het zwembad sukkelt, wordt ze er met man en macht en veel ‘putain’ en ‘merde’ weer uitgesleurd. Ze bewerken hun akkers met een oude Massey Ferguson TEA 20 en dat wordt hun beider dood. Pierre valt bij het al rijdend afstappen en wordt door zijn eigen tractor overreden. Hij leeft nog enkele dagen, maar dokters zijn onbetrouwbaar en duur en komen er voor geen geld van de wereld in! Enkele jaren later neemt René met dezelfde tractor een gevaarlijke helling, moet uitwijken voor een brommer die naar boven komt gescheurd, kantelt, krijgt de hele tractor over zich heen en sterft ter plekke! De Massey Ferguson als moordwapen!  Voor zijn goede buren schrijft Dirk ‘Monbalen-sur-Mer’, de broers hadden nog nooit de zee gezien en vonden dat ook geen gemis, het land dat zich golvend uitstrekte van de staldeur tot aan de einder was hun zee, hun oceaan. ’t Zijn ook daar soms weiden als wiegende zeeën!

http://www.lachispa.eu/recensies/boeken/patagonie-het-einde-van-de-wereld/